σεμίρα

Κεφάλαιο τέταρτο
-μια πένα! Δεν το πιστεύω, μια ασημένια πένα. Η Σεμίρα χάιδευε το μικροσκοπικό αντικείμενο προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει πως ήταν δικό της. πΟτέ άλλοτε δεν είχε στην κατοχή της κάτι τέτοιο. Η πένα με την οποία έπαιζε τον τελευταίο καιρό ήταν απλή, φτηνή και πλαστική.
Όταν κατάφερε να ηρεμήσει κάπως έβαλε την πένα πίσω στο κουτάκι της κι έτρεξε πάλι στο κρεβάτι.
Ξεχνώντας προς στιγμήν την αρρώστια της μητέρας της την αγκάλιασε ορμητικά. Εκείνη γέλασε πνιχτά, παλεύοντας να συγκρατήσει ένα βογκητό πόνου.
-σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ! Τη φίλησε στα μαλλιά και τραβήχτηκε για να μπορέσει να την κοιτάξει καλύτερα.
-Το ήξερα πως θα σου άρεσε, έψαξα πολύ να τη βρω. Δυσκολεύτηκα να διαλέξω. Μα τώρα που βλέπω τη χαρά σου καταλαβαίνω πως έκανα σωστή επιλογή.
-Και βέβαια! Η φωνή της κοπέλας κουδούνισε κρυσταλλένια κι ανέμελη. Η γυναίκα θέλησε να χαμογελάσει, πόσο καιρό είχε να γίνει αυτό;
-Θα παίζω με αυτή, μόνο με αυτή!
-Αυτό να κάνεις. Και κάθε φορά που θα παίζεις με αυτή την ασημένια πένα όσοι θα σε ακούν θα μαγεύονται στη στιγμή.
Η σεμίρα γέλασε ενθουσιασμένη φανερά αλλά η μητέρα της συνέχισε γρήγορα.
-αλήθεια σου λέω, η πένα αυτή είναι μαγική.
Η κοπέλα σταμάτησε να τη χαιδεύει.
-τι θέλεις να πεις;
-είναι ξεχωριστή από τις άλλες, μπορεί να σου φέρει την ευτυχία.
-μα εγώ είμαι ευτυχισμένη, μαμά. Έχω εσένα, το σέλμοντ και το λαούτο μου. Δε χρειάζομαι τίποτα άλλο.
-Όχι, αυτό που βιώνεις τώρα δεν είναι η αληθινή ευτυχία. Η φωνή της ήταν τόσο πειστική που έκανε τη σεμίρα να δαγκώσει τα χείλη της μπερδεμένη.
-Και τότε πού θα βρω την πραγματική ευτυχία;
-αυτό θα το μάθεις σύντομα. Σεμίρα είσαι ξεχωριστή, κι αυτό κάνει την πένα σου μοναδική. πΟλύ σύντομα θα ερωτευθείς πραγματικά.
Η κοπέλα άρχισε να τρέμει ελαφρά. Δε μπορούσε να την καταλάβει τη μητέρα της. Να έφταιγε η αρρώστια της που την έκανε έτσι παράξενη;
-Μα είμαι ερωτευμένη με το σέλμοντ. Τον ξέρω από τότε που ήμουν παιδί. Δε θέλω να τον αφήσω για κάποιον άλλον, ούτε κι εκείνος θα το ήθελε αυτό… με αγαπάει τόσο πολύ…
-Ησύχασε, κόρη μου. Δε λέω πως δε σε αγαπάει ο Σέλμοντ, θα ήμουν παράλογη αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο. Ξέρω πως σε κοιτάει, ξέρω ακόμη πως κάθε βράδυ σου μιλάει γλυκά προσπαθώντας να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο για σένα. Μα πολύ σύντομα όλα αυτά δε θα σου είναι αρκετά.
-γιατί; Θα αλλάξω;
-ναι.
-πώς;
-Θα θέλεις πιο πολλά!
-Όπως η αδερφή μου;
Η άρρωστη γυναίκα αναστέναξε.
-όχι ακριβώς. Θα αποκτήσεις χρήματα κι εξουσία, μα θα παραμείνεις πιστή στις αρχές και τις αξίε σου.
Η σεμίρα ένιωσε τρόμο ξαφνικά. Δεν ήθελε να ακούσει άλλα.
Προσπάθησε να αγκαλιάσει ξανά τη μητέρα της αλλά τότε ήταν που εκείνη άρχισε να βήχει δυνατά. Η ανάσα της κόπηκε και τα λόγια που ετοιμαζόταν να πει πνίγηκαν στο λαιμό της.
-Μαμά! Η Σεμίρα σηκώθηκε πανικόβλητη κι άρχισε να τη χτυπάει στην πλάτη μα ο βήχας δεν έλεγε να υποχωρήσει. Η ανάσα της τώρα έβγαινε με δυσκολία.
-τι να κάνω; Να ειδοποιήσω το γιατρό;
Άρχισε να τρεχει προς την πόρτα αλλά κάπου σκόνταψε κι έπεσε στο πάτωμα παρασέρνοντας μαζί και το λαούτο της που έπεσε κι αυτό βγάζοντας έναν παράξενο ήχο από μπερδεμένες νότες.
Το σήκωσε και το ακούμπησε στο τραπέζι. Δεν είχε χρόνο να το ελέγξξει, προσευχήθηκε να μην είχε πάθει τίποτα.
-σεμίρα, θέλω… Η φωνή της μητέρας της ακούστηκε σβησμένη.
-τι θέλεις; Παράτησε το λαούτο κι έττρεξε πάλι κοντά της.
-Θέλω να ξέρεις πως… Η ανάσα της κόπηκε βίαια βυθίζοντας το δωμάτιο στη σιωπή.

-Λες πως θα τα καταφέρει ο αρχιδικαστής; Ο Ραλφ κοίταξε το βασιλιά καθώς μιλούσε. Τα μάτια του ήταν πλημμυρισμένα με σεβασμό και αληθινή λατρεία.
Είχαν απομείνει μόνοι οι δυο τους στη μεγάλη αίθουσα.
-δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος. Ο αρντάν αναμφίβολα κατέχει άριστα τους νόμους και η λογική του είναι τετράγωνη, εσύ δε μου το έλεγες αυτό πρόσφατα;
Ο Ραλφ άπλωσε το χέρι κι άγγιξε αμήχανος τα γυαλιά του.
-Ναι, το έλεγα κι εξακολουθώ να το λέω. Τώρα που του ανατέθηκε αυτή η αποστολή θα κάνει τα πάντα να τη φέρει σε πέρας. Αμφιβάλω μάλιστα κι αν θα καταδεχθεί να ασχοληθεί με τη νύφη.
Γέλασε πονηρά αλλά ο βασιλιάς δεν τον μιμήθηκε κι έτσι σταμάτησε την επόμενη στιγμή.
-πες μου αλήθεια, ραλφ, τον συμπαθείς; Θέλω να πω… σαν άνθρωπο τον εκτιμάς;
-Ξέρω πως είναι φιλόδοξος. Και στοιχηματίζω τη θέση μου εδώ μέσα πως και η κοπέλα που θα παντρευτεί θα είναι όμοιά του.
Ο βασιλιάς κούνησε το κεφάλι σκεπτικός.
-Ίσως και να έχεις δίκιο. Θα πρέπει να τον προσέχουμε πολύ. Τα μάτια του λάμπουν παράξενα, τα έχεις προσέξει ποτέ;
Ο ραλφ έγνεψε σιωπηλά.
-Τι λέτε; Θα τα καταφέρετε να παρεβρεθείτε στο γάμο;
-νομίζω πως θα ήταν σοφό. Θέλω να τη γνωρίσω αυτή τη γυναίκα, έχω ακούσει τόσα γι’αυτήν…
Τότε ακούστηκαν ελαφρά χτυπήματα στην πόρτα κι ο βασιλιάς άφησε τη φράση του στη μέση ξαφνιασμένος. σΠάνια τους ενοχλούσε κάποιος εδώ ο οποίος δεν ανήκε στα μέλη του συμβουλίου. Μα αυτά είχαν αποχωρήσει εδώ και ώρα.
-περάστε! Η φωνή του βασιλιά σκλήρυνε απότομα και τα μάτια του στένεψαν. Αυτός που τους διέκοπτε έφερνε κάποιο σημαντικό νέο.
Η πόρτα άνοιξε και στο δωμάτιο μπήκε μια κοπέλα γύρω στα 17. Τα μαλλιά της ήταν χρυσοχάλκινα και ταίριαζαν απόλυτα με το σάλι που φορούσε.
-Με συγχωρείτε, για την ενόχληση. Έσκυψε χαμηλώνοντας το βλέμμα.
Ο βασιλιάς προσπάθησε να θυμηθεί το όνομά της αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Σίγουρα ήταν όμορφη αλλά αυτό δεν αποτελούσε σημείοδιάκρισης αφού το παλάτι ήταν γεμάτο από όμορφες γυναίκες.
-Ποια είσαι;
Εκείνη ανασηκώθηκε χωρίς να βιάζεται.
-Με λένε Μέλντα! Δουλεύω για τη βασίλισσα τους τελευταίους μήνες. Είμαι νοσοκόμα, γιατρός δηλαδή…
-νοσοκόμα ή γιατρός; Ο βασιλιάς έκανε ένα βήμα προς το μέρος της που της φάνηκε απειλητικό. Έτσι βιάστηκε να συνεχίσει.
-δουλεύω κοντά της σαν νοσοκόμα, όμως σπουδάζω ιατρική κοντά στον αρχίατρο του παλατιού.
-α, έτσι, λοιπόν; Τι σε φέρνει εδώ; Ελπίζω κάτι σημαντικό που δε μπορούσε να περιμένει.
-ασφαλώς, δε θα τολμούσα ποτέ να σας διακόψω για κάτι ασήμαντο.
-σε ακούμε λοιπόν.
Εκείνη πήρε βαθιά ανάσα πριν μιλήσει ξανά.
-πριν λίγο ο αρχίατρος επισκέφθηκε τη βασίλισσα. Μίλησε μαζί της για λίγο κι ύστερα έφυγε. Και τότε η βασίλισσα μου ζήτησε να έρθω να σας βρω και να σας πω πως θα ήθελε να σας δει. Θα ερχόταν είπε η ίδια αλλά είναι λίγο αδιάθετη σήμερα.
-αδιάθετη; Τα μάτια του βασιλιά ζωήρεψαν και πάλι. Τι έχει;
-νιώθει αδύναμη μα δε δείχνει λυπημένη, το αντίθετο τολμώ να πω. Είπε πως θα περιμένει να τελειωσετε τις δουλειές σας πρώτα.
-πες της πως θα τη συναντήσω σε λίγο.
Εκείνη έγνεψε κι άρχισε να περπατά προς την πόρτα. Πρώτη φορά τον έβλεπε το βασιλιά, ήταν ωραίος άνδρας. Η βασίλισσα ήταν λεπτεπίλεπτη, με ένα πρόσωπο σχεδόν αγγελικό, αλλά χωρίς δροσιά και ζωντάνια. Απορούσε πως την είχε διαλέξει για σύντροφό του.
Ο βασιλιάς έγνεψε στο ραλφ πως μπορούσε να αποσυρθεί κι όταν έμεινε μόνος άρχισε να βηματίζει νευρικά. Τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ συχνά αδιάθετη η βασίλισσα.

Ετικέτες: συγγραφή μυθιστόρημα φαντασίας